Mariniers naar Vlissingen..?

Doorn in het oog

Auteur: Maikel Harte |   zaterdag 14 april 2012 | 07:00

De Tweede Kamer gaat vooralsnog niet akkoord met de verhuizing van de marinierskazerne van Doorn naar Vlissingen.

De PVV wil zelfs een hoorzitting.

Het draait dan vooral om de kosten van een verhuizing naar en nieuwbouw in Vlissingen afgezet tegen de kosten van een renovatie in Doorn. Om die kosten zou het eigenlijk niet moeten gaan. Het gaat er om dat een historische vergissing rechtgezet moet worden, want hoe hebben ze nu ooit een marinierskazerne in Doorn kunnen bouwen? Daar begrijp ik niets van. Het korps mariniers is in 1665, nota bene mede door Michiel de Ruyter, een Vlissinger, opgericht. Soldaten werden aan oorlogsschepen toegewezen om onze koopvaardij te beschermen. Sindsdien spreken mariniers tot de verbeelding, want het Korps Mariniers daar kom je niet zomaar bij. Dan ben je een bikkel. 

Op de lagere school zat ik met een jongen in de klas, wiens neef er bij zat. Hij deed er zijn spreekbeurt over. Jaloers dat ik was. Mariniers, dat zijn stevige kerels in strakke schitterende outfits. Nergens zijn ze bang voor en te land en ter zee leggen ze hunnen leven in de waagschaal voor volk en vaderland. Die horen toch niet in Doorn, op de Utrechtse Heuvelrug. Waar de reeën vrolijk dartelen over de heide, de vogeltjes fluiten tussen wuivende dennentakken, en de bankier het gras maait van zijn kapitale villa. Het enige water dat er je er vindt zit in de putjes van de golfbaan of in de grond en dat water is dan zelfs nog zo proper dat je het kunt drinken. Ze verkopen het in flessen met chique namen als Sourcy en Bar-le-Duc. Doorn, daar kweek je ballen, geen mannen. Nee, mariniers horen daar waar de Noordwestenwind giert rond je oren, waar de zee zich kapotslaat op stranden en dijken, waar je voeten wegzakken in zompige zilte klei, waar pinten gedronken worden in ouwe bruine kroegen met Michiel de Ruyter op zijn sokkel vlak bij je. In Vlissingen, daar horen ze..!