zondag 30 oktober 2011

Zwijnerij deel 2 (door mij)

Het begon met een telefoontje van mijn vriend Ferrie:

Of ik wat te doen had morgen...

 - Nee, dat had ik niet. Wat deed er op..?

Hij had een ongelukje met de auto gehad. Schade... En of ik scherpe messen wilde meenemen...

- Lul de behanger..! Wat moet je nou met messen..? En van auto's heb ik al helemaal geen verstand..!

Bij hem thuis aangekomen stond zijn auto voor de deur (met inderdaad lelijke schade) en stond in zijn garage een aanhangwagen met een groot stuk plastic er overheen.

Onder het plastic... Een levensgroot Everzwijn..!

Ik ben geen slager, maar culinair gezien laat ik me zo'n kans natuurlijk niet ontzeggen. Mijn vriend had dat goed ingeschat en met veel enthousiasme gingen we aan de slag. In de tussentijd hadden we nog een andere vriend opgetrommeld, die met nog veel scherpere messen onze kant op kwam.

We hingen het Zwijn met touwen aan zijn achterpoten op en begonnen aan de klus. Eerst de buikholte open en de ingewanden er uit.

Tijdens het ontleden werd duidelijk wat het zwijn fataal was geworden. Kennelijk was door de klap een slagader gescheurd en was het zwijn vrijwel op slag overleden aan een interne bloeding. De borstkas met het hart en de longen zat vol met bloed.

Vervolgens de huid er af. Dat bleek toch een lastiger klus dan gedacht. Van "stropen" was geen sprake. We hebben hem rondom los moeten snijden. Mogelijk lag dat aan het feit dat je dat eigenlijk moet doen als het Zwijn nog "vers" is. Deze jongen lag al 24 uur in de garage...

Ook al waren we dan met zijn drieén (of was het juist dankzij), het koste ons een hele avond om het Zwijn in panklare stukken te verdelen. Zo'n zwijn is niet voor de poes..!

Maar, met onze gezamenlijke kennis en enthousiasme, hebben we de klus uiteindelijk weten te klaren en resteerden van een héél Zwijn:

Twee achterhammen
Twee schouderbouten
Twee Zwijnehaasjes (géén woordspeling...)
Zwijnenek (om te stoven)
Lever, Hart, Vet, Nieren en diverse afsnijsels voor in de Paté
Buikwand en flanken voor Rilettes

De garage zag er ondertussen uit als een scene uit één of andere horrorfilm of een plaats delict na een bloedige moord..!

(Wordt vervolgd...)



zaterdag 29 oktober 2011

Zwijnerij deel 1 (door Ferrie)

Bij een wandeling door het bos hier in de bergen van Portugal met zoon Bennie en de hond,  verrasten wij een groep wilde zwijnen die zich ophielden in de begroeiing bestaande uit struikgewas en varens. Waarschijnlijk door de windrichting (en omdat we ze van onderaan de berg benaderden) hadden ze ons niet opgemerkt.

 Helemaal veilig is zo’n ontmoeting niet omdat ook de nodige biggen onderdeel van de groep waren en vader- en moederzwijnen dan agressief kunnen reageren... Het liep gelukkig goed af, maar de hond en wij sloegen het tafereel van wegstuivende zwijnen toch gade met een ietwat verhoogde hartslag..!  (Tenminste.., de onze. Die van de hond hebben we niet gemeten...).

Het was deze ontmoeting die mij deed denken aan een eerder voorval. We waren in de heerlijke omstandigheid dat we, toen we nog in Nederland woonden, een vakantiehuisje in de Franse Ardennen bezaten. Rust vinden en natuur is voor ons een belangrijk onderdeel van ons leven. Maar vóór je de rust vind, zal je toch het verschil moeten kennen... 

We hebben dan ook wat afgeknutseld aan ons huisje. De Franse Ardennen en onze woonplaats in Zeeuws-Vlaanderen liggen drie uur uit elkaar dat betekende dat er vaak weekend na weekend,  heen en weer gecrost werd met allerlei bouwmaterialen in een geleende aanhangwagen. Vol heen en leeg weer terug... Overigens heb ik het nooit erg gevonden om deze ritten te maken. Als ik voorbij Couvin de grens passeerde, dan beloofde het landschap me al een prettig verblijf. 

Daar op die wegen door het bosgebied waar je gewaarschuwd werd voor overstekend wild,  ontwaakte mijn jachtinstinct terstond. Altijd rondspiedend of ik een ree, vos ,roofvogel of konijn kon ontwaren, wat wel eens ten koste ging van mijn concentratie op de weg. Maar, het is zó mooi en de wegen zijn in het bos zijn zóóó rustig...

Na een weekend hard werken aan ons toekomstig Ardenner Bospaleis werd op zondagavond de terugreis ingezet. Zoon Bennie, na een fikse aanslag op zijn ingeboren luiheid, lag achter in de auto te dutten. Vrouw Ingrid als altijd mijn oplettende engel naast mij. Het was al behoorlijk donker, wat door het bos nog eens versterkt werd, toen plots een mega wild zwijn overstak..! Ik kon hem nog maar net ontwijken! Bennie en de aanhangwagen werden ruw heen en weer geslingerd. Het commentaar was niet van de lucht... (Van Bennie bedoel ik dan; de aanhangwagen had ik eerder in het gareel...) 

Nadat duidelijk was om welke reden Bennie uit zijn dutje geslingerd was, begon het jong te kermen dat hij het zo jammer vond dat hij het zwijn niet gezien en dus gemist had. Ik gaf hem te kennen dat ik hem goed gezien had maar blij was dat ik hem gemist had... 

Mij werd door mijn opletengel naast me nog verweten dat de snelheid die ik reed, geen recht deed aan de omgeving... Ik werd gemaand wat rustiger te rijden. Zelfs door Bennie die vanaf nu erg zou opletten, want ook hij vind zulke ontmoetingen prachtig.

Die avond verlieten we het Franse Ardennenbos zonder verder nog een staart van één of ander dier gezien te hebben. We reden aansluitend de BelgischeArdennen in waar het ook prompt begon te regenen (dat doet het daar voor zover ik weet trouwens altijd...). 

Een smalle, bochtige en niet ongevaarlijke asfaltweg, geflankeerd door bos en diep gelegen watergangen voert je vervolgens van de grens naar het plaatsje Couvin. Een weg die redelijk druk gebruikt wordt. Nog al wat vrachtverkeer vind zijn weg zo naar Frankrijk (of terug naar Belgié...). En uitgerekend op deze natte stikdonkere weg besluiten twee wilde zwijnen op het moment van onze passaged de oversteek te wagen…!!!

Er was geen houden meer aan! Ondanks mijn manoeuvres, exellerende stuurmanskunsten en goede bedoelingen, knalden we volle bal op de twee zwijnen..! (Of was het andersom...). Op die weg, waar je eigenlijk niet kon parkeren (wat me toch lukte) overkomt je dit! We waren geschrokken maar ons handelen was als een geoliede machine..!

Ik sprong de wagen uit om de situatie en schade aan de auto te inspecteren en gaf Bennie en Ingrid de opdracht om te checken hoe het met de zwijnen was... Die waren na de aanrijding toch nog weg kunnen komen maar konden niet ver zijn want naast de weg lag een greppel en na de greppel liep de berm steil naar boven. Met gevaar voor eigen leven gingen Ingrid en Bennie op zoek langs die stikdonkere weg. Af en toe knalde een grote vrachtwagen voorbij die er voor zorgde dat het opspattend water mijn familie niet zou missen... 

Na een aantal minuten hoorde ik hen schreeuwen! Ze hadden er één gevonden in de greppel. “Is ie dood?“ vroeg ik hen, maar dat wisten ze niet zeker. “Meenemen!” riep ik. 

Ja hoor, even een wildz wijn uit een natte greppel in het stikdonker met langsrazend verkeer, waarvan de lichten je nog even wat verblinden,  naar mijn Pappie of mijn man brengen, moeten ze gedacht hebben. Ik werd gemaand om te helpen. We besloten even een rustiger moment af te wachten, wat verkeer betrof, want voor ons was het spannend genoeg..! Je loopt niet alle dagen met een wild zwijn te zeulen, waarvan je niet eens zeker weet of het wel dood is..!

Nat door de regen en het opspattende water, zwierden het arme dier met een "één, twee, drie, hopla..!" in de aanhangwagen en dekten hem toe met plastic (wat er onderweg weer vrolijk uitwapperde...). Nu moesten we nog de hele weg met een wild zwijn achter in de kar en dus voor een achteropkomende vrachtauto's goed zichtbaar, naar huis. 

Bennie liet nog allerlei aardige scenario’s de revue passeren: "Stel hij is niet dood en springt in Brussel bij een stoplicht van de kar..." of:  "Aan de grens staat de politie te controleren en dan kom je straks met je kop in de krant “Dader wil verkeersslachtoffer opeten! “... Maar ik moet zeggen we hebben "gezwijnd" tot aan huis toe...

Ik heb direct mijn aanhangwagen met zwijn en al in de garage gezet. Daarna pas echt de schade aan mijn auto bekeken. Dat werd in ieder geval een nieuwe grill ,lamp en bumper...

Die avond dus mijn vriend Herman gebeld dat we de volgende dag een klusje hadden…………..

(Wordt vervolgd...)

p.s.
Mijn vriend Ferrie woont inmiddels met (een wisselend deel van) zijn familie op het Portugese platteland, waar hij op een heerlijk plekje een B&B is begonnen (http://www.natuurlijkportugal.nl/). Wie van zijn culinaire- en andere avonturen wil meegenieten, kan terecht op zijn blog: http://casaribeira.blogspot.com/

woensdag 26 oktober 2011

l'Éclade de Moules

Aan de Franse Atlantische kust is dit een populaire picknickmaaltijd voor de "pecheurs a pied" (verzamelaars van zeevruchten). Een van oudsher veel beoefende manier van voedselvoorziening van de armere (vissers- of boeren-) bevolking aan de kust.

Heerlijk op een zwoele zomeravond, maar ook op een frisse najaarsdag aan het strand..!


Ingrediënten voor 4 personen:


2 kg mosselen.
Een flinke plank onbewerkt hout, 1 cm dik, ongeveer 50 x 50 cm; 
3 spijkers van ca. 5 cm; 
een hamer; 
dennennaalden, stro, of droog snoeihout;

Als je meer mosselen gebruikt, neem dan of een grotere plank, of gebruik meerdere planken. Een eenpersoonsplank is ongeveer 30 x 30 cm.


Bereiding:

Sla in het midden van de plank drie spijkers in het hout, zodanig dat daartussen één mossel rechtop klemgezet kan worden.

Zet vervolgens de rest van de mosselen rechtop tegen en rondom de met de spijkers klemgezette mossel. Zet de mosselen met de "kop" (de ronde brede kant) naar beneden en met de staart (de smalle puntige kant) naar boven. Zet alle mosselen tegen elkaar aan in de vorm van een cirkel. 
(Het mag overigens ook best een tegel zijn of een ovenschaal o.i.d. Alufolie op het zand of los in het grind gaat ook. Zolang de mosselen maar rechtop blijven staan...).

Bedek de mosselen vervolgens met een flinke laag droog stro of dennennaalden (20-30 cm.). Steek een stuk krantenpapier aan (of gebruik een gasbrander) en steek daarmee de dennenaalden in brand. Wakker het vuur aan met de een plaatje karton of triplex. Na een paar minuten is het stro of de dennennaalden opgebrand.

Controleer of alle mosselen geopend zijn. Zo niet, bedek dan de plekken waar ze nog niet geopend zijn opnieuw met stro of naalden (denk erom, niet daar waar de mosselen al open zijn) en steek in brand. Herhaal dit proces eventueel opnieuw, maar dat is het meestal niet nodig. 



Wapper de as weg. De mosselen zijn nu als het goed is open en al het vocht is over de plank weggelopen, waardoor deze niet in de brand is gevlogen.

Serveer met knapperig (stok)brood met (room)boter en een glas gekoeld witbier of muscadet.

Bon Apétit..!

maandag 24 oktober 2011

IJskoffie van Irma

Mijn teerbeminde Irma is een echte levensgenieter! 
Een maaltijd is voor haar niet compleet zonder een dessert en dan kiest ze graag iets waar ijs in zit. 

Deze zomer, op een terras in Gent, dronken we als afsluiting van een late lunch, deze IJskoffie. Thuis maakte ze hem na. 

Het grote voordeel van dit recept is volgens Irma dat het (als je dat wilt) redelijk calorie arm te maken is. Volgens mij is het vooral heel erg lekker..!


Recept voor één glas IJskoffie

-Zet een sterke blender klaar en vul hem met:
  • IJsblokjes (ongeveer een half glas vol) 
  • Flinke scheut melk (als je het echt lekker wilt hebben natuurlijk volle melk maar halfvolle melk volstaat ook)
  • Naar smaak 1 tot 1,5 theelepels oploskoffie
  • Naar smaak 0.5 theelepel cacaopoeder
  • Naar smaak suiker of zoetstof (koude dranken smaken minder snel zoet dan warme dranken) 
(Om de koffie nog smaakvoller of avontuurlijker te maken kun je er kruiden als vanille, kardemom, kaneel, of een scheutje likeur aan toevoegen). 

-Meng het geheel op de hoogste stand tot de ijsblokjes geheel opgelost zijn er een flinke schuimkraag op de koffiedrank staat, bij het gebruik van volle melk zal de drank iets dikker zijn dan bij halfvolle melk.

(Let op! Deze IJskoffie schuimt enorm op. Voor veel blenders is de mengkom dus net groot genoeg om voor 2 personen te gelijk deze drank te maken...).

-Schenk de koffie in een longdrinkglas en serveer met een rietje. 

(Wil je het echt decadent maken kun je zelf wat van de melk vervangen door een bol echt vanilleijs of een bolletje vanilleijs in het glas doen voor dat je de ijkoffie inschenkt).

Je zult merken dat je met deze drank punten zult scoren bij je tafelgenoten. Ondanks de eenvoudige bereidingswijze is het een waardige en toch redelijk lichte afsluiting na een uitgebreide maaltijd.

Proost..!

zaterdag 22 oktober 2011

Culinaire Maanden bij Bol.com..!

Het is zover..!

De culinaire maanden staan weer voor de deur. Lekker samen eten met Sinterklaas en Kerst. Mooie menu's, hapjes, buffetgerechten en traditioneel gebak met Oud en Nieuw. Of zo maar, omdat het zo gezellig is...

Tegen het einde van het jaar komen de nieuwe kookboeken in grote getalen uit. Bij bol.com vind je alle kookboeken netjes bij elkaar.

Winkel online en ontdek de kado-ideeën èn het voordeel!

Sla je slag bij de Culinaire maanden bij Bol.com!


Eten & kookboeken (468x60)


Bekende koks foor Feestelijke Menu's..!

donderdag 20 oktober 2011

Worst maken is niet moeilijk


Ten minste één keer per jaar moet het wel gebeuren, en liever iets vaker gedurende de wintermaanden: worst maken. Het is een rare hobby: een heel gedoe om iets te maken wat je overal kunt kopen. Maar het voordeel als je het zelf doet is dat je de worst zo pittig of kruidig kunt maken als je zelf wilt. Met biologisch vlees natuurlijk. En het resultaat is vaak echt heel lekker, net zoals het de moeite waard is om af en toe zelf een paté te maken. Het smaakt toch heel anders dan de worsten en de patés van de slager.
Slagers werken vaak met gedroogde kruidenmengsels die alles een eenheidssmaak bezorgen. Zelf doe je dat niet, je hakt je oregano en maalt je peper ter plaatse. Worst maken is niet moeilijk, als je een gehaktmolentje hebt of een keukenmachine waar je een maalstuk op kunt zetten. Bij een eenvoudige gehaktmolen van Porkert kun je ook worstvultuiten krijgen in verschillende diktes. Je kunt kiezen hoe grof of fijn je wilt malen door verschillende maalschijfjes erbij te kopen. ’t Is allemaal niet duur en het geeft veel plezier.
Als je geen zin hebt in een gehaktmolen en zelf malen, kun je natuurlijk ook altijd de slager vragen om het vlees alvast te malen, hoewel iemand die worst gaat maken makkelijk wordt bevlogen door een enorme ambachtelijkheidsbehoefte en dus zelf wil malen.
Maar je maalt tenslotte ook je eigen gehakt niet (hoewel daarvoor veel te zeggen zou zijn). Dus hoef je bij worst ook niet zo moeilijk te doen, al mis je dan het lekkere sputterende geluid van het spek dat in sliertjes uit de gehaktmolen komt.
Behalve de molen en de worstvultuiten heb je ook darmen nodig, om het worstmengsel in te doen. Elke slager kan je die leveren, slagers die zelf worst maken hebben ze gewoon in voorraad, bij andere zijn ze te bestellen. Je krijgt ze altijd al schoon. Het enige wat je hoeft te doen is ze zelf nog even goed naspoelen. Een fijn werkje, je doet het openingetje over de mond van de koude kraan en laat het water een poosje flink door de darm stromen die als een vrolijke waterballon in je gootsteen ligt te kronkelen. Daarna moet de darm over de worstvultuit getrokken worden, wat makkelijker gaat als alles nat is.
Ik ben in het gelukkige bezit van ook nog een worstvuller, dan druk je het vleesmengsel naar beneden in plaats van het nog een keer door de molen te halen, maar het gaat echt helemaal goed met alleen maar een gehaktmolen met worstvultuit. En denk eraan: koel werken!
Merguez
2 kilo lamsschouder zonder bot, in blokjes
1 pond varkensrugspek, in blokjes
40 gr. kosjer zout
3 theel. suiker
2 theel. chilivlokken
3 teentjes knoflook
2 geroosterde rode paprika’s, in stukjes
2 theel. versgemalen zwarte peper
2 el. Spaanse paprikapoeder
2 el. fijngehakte oregano
0,6 dl. rode wijn, koud
0,6 dl. ijswater
6 meter schapendarm
Meng alles door elkaar, behalve de wijn en het water, en koel het. Maal het mengsel in de gehaktmolen door de fijne gaatjes, vang het op in een koude schaal.
Doe er de water en de wijn bij en meng met een houten lepel goed door elkaar. Zet koel weg, maar neem er eerst een beetje af, kneed dat tot een balletje en pocheer dat in wat water om te proeven of er nog iets bij moet.
Spoel de darmen goed uit onder de koude kraan.
Trek de darm over de vultuit, bevestig de tuit aan de gehaktmolen, en draai er worstjes van.

maandag 17 oktober 2011

Foccacia voor Ferrie...


Ik heb een vriend en hij heet Ferrie.

Samen kookten we en dronken we en dat was goed..!

Een goed jaar geleden echter vond hij het niet meer goed en heeft hij me in de steek gelaten om in Portugal een B&B te beginnen: Casa Ribeira. Hij houdt ook een blog bij http://www.casaribeira.blogspot.com/.

Maar goed, Op zijn terras staat een houtoven en in die houtoven bakt hij Brood, Pizza's, Lamsbout, B(rood) & B(oter) pudding en Foccacia's...

Nu heb ik toevallig pas een fantastisch recept ontdekt voor Foccacia, wat ik hem (en jullie) niet wil onthouden.


Uit mijn oven smaakt het natuurlijk niet half zo lekker als uit een echte houtoven. Als je dat wilt proberen, boek dan eens een weekje bij mijn vriend. En doe hem dan de groeten van me...

De basis-ingredienten;
500 gr. bloem
Theelepel zout
Theelepel suiker
Anderhalf zakje gedroogde gist
3 dl lauw water

Speciale focaccia ingredienten;
Olijfolie, Zeezout, Rozemarijn, Thijm, Knoflook

De basis bereiding;
- Doe de bloem in een hele grote mengkom.
- Meng het zout door de bloem.
- Los de suiker op in het lauwe water (zonder suiker zal je brood minder rijzen!).
- Maak een kuiltje in de berg meel, en doe daar de gist in, giet het water erop.
- Roer langzaam met een vork wat meel van de randen van de kuil door het water, totdat het mengsel wat droger begint te worden.
- Kneed het deeg totdat het helemaal glad en soepel is (minimaal 5 minuten!).
- Doe het deeg in een grote mengkom en dek het af met huishoudfolie / theedoek. Laat het minimaal 30 minuten rijzen op een warme, tochtvrije plaats.

Dit was de basis voor het brood. Nu volgt het echte focaccia gedeelte;
- Meng 100ml olijfolie met 200ml water en doe er 3 tenen knoflook uit de knijper bij, thijm en rozemarijn. Laat dit trekken.
- Na minimaal 30 minuten haal je het deeg uit de kom en sla je alle lucht eruit. Kneed het maximaal een minuut door en rol het uit op een bakplaat met een hoge rand. Zorg dat het deeg overal ongeveer even dik is (maximaal 3 cm).
- Duw met je vingers putjes in het deeg, bijna tot op de bodem.
- Giet de hierboven gemaakte olie (incl. kruiden) over het hele deeg, tot het goed bedekt is. (Het lijkt veel, maar geen zorgen, het komt allemaal goed...).
- Laat het deeg weer rijzen op een tochtvrije plaats. Afdekken is niet nodig.
- Verwarm intussen de oven voor op minstens 220 graden (zomogelijk nog heter...).
- Na 30 minuten plaats je het deeg voorzichtig in de oven. Door het rijzen is al veel van de olie in het brood opgenomen.
- Laat het 15 a 20 minuten bakken in een zéér hete oven. De rest van het vocht verdampt tijdens het bakken, zodat je een heerlijk zacht-knapperig brood overhoudt...

Tip!
Stooi vóór het bakken nog wat grof zeezout
en/of uiensnippers over het brood...

Eet smakelijk... zo onwijs lekker!

Nasi voor mezelf...

Nasi maak ik bij ons thuis alleen voor mezelf. Mijn zoons lusten geen rijst en Irma eet eigenlijk liever ook wat anders. Nee, met Nasi doe ik bij ons niemand een plezier.
Misschien jullie...

Mijn Nasi en rijsttafelroots liggen in een grijs verleden. Mijn militaire dienstplicht heb ik volbracht bij het Korps Mariniers en in de kazerne in Doorn stond wekelijks op woensdag de "Blauwe Hap" op het menu. Het was (zonder gekheid) het culinaire hoogtepunt van de week..!

Aan het eind van mijn drie maanden opleiding in Doorn, mocht ik mijn voorkeur opgeven voor de plek waar ik de rest van mijn dienstplicht wilde dienen. Exotische plaatsen als Aruba en Curacao of een plaatsing aan boord van een marineschip behoorden tot de opties en natuurlijk was ik als jonge en avontuurlijk aangelegde marinier daar wel voor in.

Het werd dus... de Marinekazerne Vlissingen (MKVLISS), alwaar ik de opdracht kreeg om (buitenom de wachtdiensten aan de poort) ervoor te zorgen niet al te veel in het zicht te lopen en mij maar ergens "nuttig" bezig te houden...

Al snel vond ik de op het kazerneterrein de "kombuis", waar een oude, bijna pensioengerechtigde, marinekok mij inwijdde in de geheimen van de "Blauwe hap"...

Daar gaat hij dan:

Nasi voor Mezelf...

Ingrediënten:
2 kopjes rijst
250 gr. ham-, spek-, of varkenslappen
1 prei
1ui
3 tenen knoflook
1 eetleper sambal oelek
Klein blokje trassi (garnalenpasta)
Olie (geen olijf)
Zout
Ketjap manis

Bereiding: 
Kook het vlees10 minuten in ruim water (voldoende om ook de rijst in te koken).
Kook in hetzelfde water ook de rijst en laat helemaal afkoelen.
Snipper de knoflook, de prei en de ui een bak deze samen met de sambal en de trassie in olie in een wok, wadjan of grote braadpan.
Voeg het kleingesneden vlees toe en de koude rijst.
Bak de nasi tot alles door en door warm is en voeg naar smaak zout en ketjap toe.

Pindasaus, kroepoek, gebakken uitjes, seroendeng, atjar of komkommer en een gebakken eitje erbij en je Nasimaaltijd is helemaal compleet..!

Selamat Makan..!


Marmelade voor Irma

Marmelade vindt ik helemaal niks. Maar mijn vrouw vindt ik wel wat en die houdt ook van marmelade (en van mij zegt ze...).

Voor haar en omdat ze dat zegt, dus dit eenvoudige recept voor een (volgens haar) heerlijke marmelade:



Ingrediënten:
Vier sinaasappels (liefst onbespoten, anders schrobben)
Één citroen (idem)
Halve liter sinaasappelsap
Één kilo geleisuiker

Bereiding:
Snijd de (liefst pitloze) sinaasappels en citroen in stukken. Verwijder evt. pitten en kook samen met het sinaasappelsap tot de vruchten zacht zijn.
Doe in de keukenmachine en hak het fruit net zo fijn of grof als je het wilt hebben.
Doe terug in de pan en breng het met de geleisuiker weer aan de kook.
Kook 5 minuten en vul vervolgens in gesteriliseerder glazen potten.
Ikzelf hergebruik daarvoor lege appelmoespotjes van Hak, die ik met een bodempje water 7 minuten in de magnetron zet (zonder deksel).
Deksels er op en gelijk 5 min. op zijn kop zetten (de hete marmelade steriliseert het deksel).

Eet Smakelijk!

Wilde Oogst...

Duizenden jaren geleden verzamelden mensen al wilde vruchten zoals bessen, noten en bladeren. Nu zweren lekkerbekken en gezondheidsfreaks meer dan ooit bij vruchten van moeder natuur.

Wilde bessen en vruchten worden herontdekt, want ze overtuigen met een ongewone smaak en een hoog vitaminegehalte. Producten zoals bramen, vlierbessen, rozenbottels, sleedoorn, meidoorn- en lijsterbessen zijn gewoon eetbaar en nog gezond ook!

Zelden vinden we deze delicatessen in de winkel en omdat deze lekkernijen niet te koop zijn, moeten we zelf de natuur in.

Vanaf het begin van de zomer tot laat in de herfst kun he het wilde fruit in bos en veld vinden. Wie tijdens een wandeling de ogen open houdt, ontdekt, afhankelijk van het seizoen, heerlijkheden als, bramen kweeperen, mahoniebessen, rozenbottels, vlierbessen enz.

Het is aan te bevelen om de vruchten thuis direct te verwerken.

Voor mensen die geïnteresseerd zijn in het verzamelen van wilde vruchten is het verstandig om een naslagwerk aan te schaffen of zich door een deskundige te laten voorlichten, omdat niet alle wilde vruchten geschikt zijn voor verse consumptie.

Verschillende vruchten, zoals zure mahoniebessen, lijsterbessen of kweeperen zijn rauw niet te eten. Vlierbessen bevatten giftige stoffen die verdwijnen bij verwarming. Aangezien de opbrengst van het verzamelen doorgaans niet al te overvloedig is, kun je de vruchten combineren of er een wilde vruchtencompote van maken in combinatie met appels. Vooral vlierbessen, druiven en kersen smaken goed in combinatie met appels.

Hieronder een recept gebaseerd op de vruchten die ik hier in de omgeving weet te vinden:

Ingrediënten:
Één kilo wilde vruchten (sleedoorn, meidoorn, lijsterbes, rozenbottel, vlierbes)
Één kilo geleisuiker (gewone suiker gaat ook, maar dan moet het langer koken)
Sap van één citroen

Bereiding:
Was de vruchten.
Doe het fruit in een grote hoge pan met een halve liter water en kook het fruit tot moes (ong. 10 min.). Zeef er de pitjes uit en doe het terug in de pan. roer het citroensap en de geleisuiker erdoor. 
Breng deze massa op matig hoog vuur al roerende aan de kook tot het over het hele oppervlak flink borrelend kookt en door roeren niet meer van de kook raakt. 
Laat de massa nu 4 minuten flink koken, roer regelmatig. 
Draai het vuur uit en laat de massa tot rust koken. 
Schep eventueel met een lepel het ontstane schuim eraf. 
Zet de jampotten op een dubbelgevouwen theedoek en vul ze met een soepopscheplepel tot aan de rand met de hete jam. 
Sluit de potten direct af met de deksels en zet ze op hun kop. Door de hitte van de jam wordt en de deksel ontsmet en de overtollige lucht wordt uit de pot geduwd. Dit komt de houdbaarheid ten goede.
 Zet de potten na 5 minuten weer rechtop en laat de jam afkoelen. Maak de potten aan de buitenkant schoon en plak er een etiket met de naam en de bereidingsdatum op. Bewaar de potten op een koele, droge plaats; aangebroken potten in de koelkast.




No Knead Bread (Brood zonder Kneden)

Wonderen bestaan nog!
Een "wonderbrood dat altijd lukt", lekkerder is dan menig bakkersbroodje, spotgoedkoop is, niet gekneed hoeft te worden en zo makkelijk is dat een zesjarige het kan bakken.

Het brood stamt van Jim Lahey, in Manhattan een befaamd bakker. Mensen aldaar staan voor dit brood in de rij! Gegeven het gemiddelde Amerikaanse brood zegt dat natuurlijk nog niet zoveel maar gezien mijn liefde voor vers, ambachtelijk brood en mijn aangeboren afkeer van onnodige lichamelijke inspanning, moest ik dit brood dus proberen..!

En tja, wat kan ik zeggen..... Het is allemaal waar! Het brood dat uiteindelijk uit de oven rolde was mooier, fotogenieker, geuriger en lekkerder dan alles wat ik eerder had gebakken. Het lijkt een beetje op dat heerlijke Italiaanse brood dat in Nederland nergens te vinden is.

Tja, het duurt dus wel lang dit brood maar met een beetje handige planning kun je best vaak van zo’n lekker broodje genieten. Als je in de namiddag van de ene dag de boel bij elkaar gooit in een mengkom, dan kun de volgende ochtend het brood afbakken en genieten...

Wat dit brood verder zo bijzonder maakt, is dat de bedenker zijn recept niet op Coca Cola-achtige wijze geheim houdt maar het met plezier deelt met iedereen.

Hierbij dus mijn bescheiden bijdrage aan het wereldkundig maken van dit wonder!



Voor 1 brood heb je nodig:
450 gram bloem (houd van een pond gewoon nog een beetje achter om te bestuiven)
1 gram (klein theelepeltje) gist (geen typfout, het lukt echt met zo weinig!)
een flinke theelepel zout
350 ml water (lauwwarm, niet ijskoud)

En zo gemakkelijk en leuk is het dan..:
Meng bloem, gist en zout door elkaar in een flinke kom. Doe er het water bij en roer alles grofweg door elkaar. Schrik niet als het niet op brooddeeg lijkt, dit deeg hoort heel klef te zijn. Dek de kom nu af en laat gedurende 12-18 uur met rust (hoe langer hoe beter..).

Gewoon op kamertemperatuur, de boel hoeft niet eens op een speciale warme plek te staan. Als je de slim bent dek je de kom af met vershoudfolie, dan kun je spieken als je je nieuwsgierigheid niet kunt bedwingen en zul je zien dat het deeg na een tijdje enthousiast begint te groeien en bubbelen. It’s alive!!!!

Bestrooi na de rijstijd een werkblad royaal met (de achtergehouden) bloem. En dan bedoel ik ook echt royaal want de boel is alleen maar kleffer geworden. Stort het draderige en plakkerige (en onhandelbare) deeg op de bloemlaag en strooi er ook nog royaal bloem over. Trek het deeg nu een beetje uit elkaar en vouw de uiteinden over elkaar. Draai het deeg een kwartslag en herhaal dit.

Laat het deeg nog een kwartiertje rusten onder afdekfolie. Pak nu een siliconen bakmat, bakpapier of theedoek en strooi daar polentameel (grove maisgries), zemelen, muesli (zonder rozijnen e.d.) of havervlokken over. Vorm het deeg nu zo goed en zo kwaad als het lukt tot een balvorm en leg op de bakmat, papier of theedoek. Strooi er nu nog wat polentameel/havervlokken over en dek af met folie en / of een theedoek. Geen stress als je geen perfecte bal weet te maken. Het deeg is heel zacht en slap maar geloof me, het komt allemaal nog goed. Laat afgedekt nog 1-3 uur rijzen (ligt aan de temperatuur en je geduld...).

Verhit een half uur voordat je gaat bakken de oven voor op minimaal 250 graden (hoogste stand) en zet er een ovenbestendige (liefst gietijzeren) braadpan met deksel in. Haal, als je gaat bakken, de gloeiendhete braadpan even uit de oven, stort het deeg er zo goed en zo kwaad als het gaat in, doe het deksel op de pan en zet de boel 30 minuten in de oven. Haal na dit half uur de deksel van de pan en zet de temperatuur terug naar 200 graden. Dit laatste is niet helemaal volgens het recept, maar mijn eerste broden hadden nogal een heftige korst, door de temperatuur iets omlaag te brengen ging dat beter. Probeer het uit, het ligt ook een beetje aan je oven...

Laat het brood vervolgens nog 15-25 minuten zonder deksel afbakken. Haal het uit de oven en uit de pan en laat je brood vervolgens afkoelen op een rooster.

Eet Smakelijk!!!

Bloemkoolsoep voor Nathalja


Mijn zoon heeft een vriendin. Ze heet Nathalja en ze heeft een baan, waar ze in het weekend iedere dag werkt van 16.00 tot 20.00 uur. De drukste tijd van de week in een snackbar en tussendoor geen tijd om te eten dus... 

Op een goede dag was ik straal vergeten dat ze na haar werk naar ons toe zou komen en van de maaltijd van die avond was dan ook niets meer overgebleven...

Wat te doen? In de groentela van koelkast lag nog een (ietwat dubieuze) bloemkool en met wat andere restanten en een paar ingrediënten uit de voorraadkast, dacht ik toch nog iets te kunnen fabriceren...

"Lust je bloemkoolsoep?"

Nathalja bleek gek op bloemkool en speciaal op bloemkoolsoep. Dat legde de lat natuurlijk wel op een bepaald niveau...

Gelukkig viel hij in de smaak.


Bloemkoolsoep voor Nathalja...

2,5 liter water
1 bloemkool
1 aardappel
1 wit van prei
(evt. 1 stengel bleekselderij)
2 sneden (oud) wittebrood
Bouillontabletten (naar smaak)
(Slag)room

Bloemkool in roosjes verdelen. Aardappel, prei en bleekselderij fijn snijden. Brood verkruimelen.
Alles opzetten met 2,5 liter liter water en de bouillontabletten.
Koken tot alles gaar is.
Pureren in de blender of met staafmixer.
Dikte evt. aanpassen met extra bouillon.
Opdienen met een scheut room.

Eet Smakelijk!

Bol.com

Nieuw: Alles voor koken, tafelen en huishouden