Zeeuwse Mossels en Noorse Zee-egels...

Kent u de Zeeuwse Mossel..?
Dat is het omhooggevallen broertje van de Noorse Mossel...

Of toch niet...
Waar de Zeeuwse, om zijn moddersmaak kwijt te raken, na de oogst tijdenlang schoon moet spoelen in bakken met schoon Oosterscheldewater, is zijn Noorse broertje onmiddellijk voor consumptie gereed ..!

Op reis naar de Noordkaap (en weer terug), ergens in November, beleefden we (mijn vrienden Ferrie, Henri en ik) menig avontuur. Van angstig: een bijna ontploffing (open gasfles achter in de auto) en een bijna ongeluk (met de auto op een beijsd wegdek slippen en nog net tot stilstand komen voor een ravijn); Via ruig/romantisch: koken op kampvuren, overnachten in (blok)hutten en "jagen" op sneeuwhoenders; Tot niet minder dan Ont-Zag-Wekkend..!: elanden in het bos en het noorderlicht boven ons kamp op de toendra..!

Op een goede dag reden we met de auto langs een fjord het strand op om daar ons maal bij elkaar te scharrelen. We plukten mosselen zo van de met wier begroeide rotsen, vingen schelvis en... raapten zee-egels...

Zee-egels..? Dat is toch iets voor de Middellandse zee..? Ja, maar hier zitten ze ook. Door de warme golfstroom koelt het water aan de Noorse kust en in de fjorden nauwelijks af en in het kraakheldere water krioelt het hier en daar van de zee-egels.

Dit zachtgekookte eitje van de zee ('kråkeboller' in het Noors), is een ware lekkernij. Van onderen openknippen of met een mesje de onderkant uit de schaal snijden en dan met je nagel of een theelepeltje de streepjes roze-oranje kuit eruit lepelen.  Qua smaak, een kruising tussen oester en st. Jacobsschelp, maar dan met een romige structuur. Heerlijk..!

Later die avond op een kampvuurtje de mosselen gekookt, de schelvis in folie gebakken en weggespoeld met een slok 'Akvavit'. Het leven zou van mij op zo'n moment mogen stoppen...